|
Wat was jouw eerste rol ooit? In welk stuk, bij welk gezelschap?
De rol van gravin (5 replieken) in “Kaviaar of Spaghetti” bij Dyonisos in Deurne. Ik was 19 jaar en zo bang dat ik achter een tafel ging staan staan zodat men niet kon zien hoe mijn benen bibberden. Souffleur werd ook nog in m’n schoot gegooid, dus extra stress. Toch had toen de theatermicrobe me blijkbaar al te pakken! Bij welke andere gezelschappen speelde je nog? Theater Frappant, Theater Plansjee, Theater Playerwater, Theater Stalen Nagels, Toneelstudio Gloriant, Berchems Centrum Theater, De Toneelgezellen. Sinds 2003 regisseer ik ook bij verschillende gezelschappen. Welke rol is je het meest bijgebleven? Aan elke rol heb ik mooie herinneringen. Steeds weer opnieuw van nul beginnen en beetje bij beetje voeling met je personage krijgen is de uitdaging. Marie in “Schippersstraat”, Gusta in “De Rat van ’t Sint Andries”, Brigitte in “Cabardouche”, de boerin in “Dialoog voor het leven”, … Ik kan blijven opnoemen! Welke productie vond je zelf de leukste om in mee te spelen? Een tragikomedie, een voksstuk, iets ernstig, een pittige komedie (wel het moeilijkst!), afwisselen is boeiend. Maar wat maakt dat ik verslaafd ben aan theater is het groepsgevoel, de klik met de anderen, zowel op als naast de scène. Hard werken, maar ook plezier maken. “Een goei ploeg maakt goei theater”. Dat voelt het publiek ook en dan komt, ondanks stress en tegenslagen, alles altijd goed en daar doe ik het voor! En nu, na 30 jaar hier nog eens mee in een productie draaien is spannend, zonder te bibberen hopelijk! Welke productie van Theater Zeemanshuis waar je zelf niet in meespeelde vond je de beste tot hiertoe? “Emily”, “Het Hans Heimer-Project”, “Komisch Potentieel Komisch”, “De Red Star Line” Wat zijn je hobby's buiten het acteren? Mijn kleindochters verwennen, Scandinavische series, gezellige uitjes met familie en vrienden, zeevakantie… en veel boeken verslinden. Heb je nog een leuke anekdote / achter-de-schermen-ervaring? Heel veel spelen wil dus zeggen; heel veel anekdotes. Versprekingen, lapsussen, voor jezelf verschrikkelijk, voor anderen hilarisch. Deuren die niet opengaan, crossen om (als assistente) nog vliegensvlug een accessoire te halen en daarin dan ook slagen. Wat me een beetje achtervolgt is dat ik regelmatig problemen heb met stoelen: ernaast gaan zitten, erdoor zakken, eraf vallen… Kaarsen aansteken was ook niet mijn ding; door te zuchten dat het gelukt was, gingen ze terug uit. In het verkeerde stuk zitten, kleding niet bij hebben, tekst helemaal weg, te laat af of niet opkomen is gelukkig altijd maar in m’n droom enkele weken voor de première! Toch is theater altijd een feest! |