"Stones in his Pockets is het strafste dat ik ooit gedaan heb op theater." |
|
Wat was jouw eerste rol ooit? In welk stuk, bij welk gezelschap?
Figurant (gast op receptie) in “Dobbel Shift” bij Theater Zeemanshuis. Bij welke andere gezelschappen speelde je nog? Bij het KWTG speelde ik Marius in “Les Misérables”, Mozart in “Amadeus” en Ross Gardiner in “Visiting Mr Green”, bij het Staltheater in Oelegem speelde ik Harold Dobbs in “Proof”. Welke rol is je het meest bijgebleven / wat vond je van jezelf de beste prestatie / waarvan zou het publiek je herinneren? “Stones in his Pockets”, HET strafste dat ik als acteur heb gedaan en vermoedelijk ooit gedaan ga hebben… 15 personages, 5 dialecten en 2 acteurs! Het publiek zal mij waarschijnlijk het beste herinneren uit “Nen Doop, nen Trouw en een Begrafenis” omdat ik hier keer op keer op aangesproken werd/wordt en het publiek nog steeds “smeekt” wanneer we dit terug brengen. Welke productie vond je zelf de leukste om in mee te spelen? “De Gele Trui” vond ik het leukste. Omdat dit mijn eerste ‘echte’ productie was, maar vooral omdat dit een geoliede machine was met extreem veel technische kanten, decorwissels enz… Maar vooral omdat ik als wielerliefhebber hier al mijn idolen heb mogen ontmoeten, denk maar aan Eddy Merckx, Rik Van Looy en Rik Van Steenbergen (beetje voor mijn tijd maar toch wereldvedetten), Johan Museeuw en ga zo maar verder want ik denk dat ze allemaal zijn geweest. HET beeld van deze productie, was een volgepropte parking van het Zeemanshuis met volgwagens van alle ploegen (vanwege de tour-etappe die in Antwerpen aankwam en waar held Marc Wauters won!). Welke productie van Theater Zeemanshuis waar je zelf niet in meespeelde vond je de beste tot hiertoe? Er zijn vele producties die ik op nummer 1 zou willen zetten waar ik niet in meespeelde. Denk maar aan “De Rat van ‘t Sint Andries” en “De Red Star Line”. Toch is er één die er bovenuit steekt (waarschijnlijk omdat ik dit ooit zelf wil spelen) “The Woman in Black”. Wat zijn je hobby's buiten het acteren? Buiten lekker eten en drinken durf ik occasioneel eens een balletje werpen in het bowlinggebeuren… Heb je nog een leuke anekdote / achter-de-schermen-ervaring? Er zijn redelijk veel back-stage verhalen te vertellen, hoor. Waar ik het meest mee gelachen heb was tijdens de voorstellingen van “Schippersstraat” (1999-2000) waar tijdens ‘de processe’ Marie, Spitum en de meisjes staan te zingen en er elke voorstelling opnieuw in de coulissen de collega-acteurs zeer creatief waren om verkleed klaar te staan om de zingende acteurs aan het lachen te brengen. |